در این نوشته می خوانید:
بهترین سن برای درمان ارتودنسی چه زمانی است؟
فرایند ایجاد مال اکلوژن یا مشکلات بایت ( ناهمراستایی و جفت نبودن دندانها بر یکدیگر در هنگام بسته بودن فکها) را میتوان از سن دو تا سه سالگی تشخیص داد. درمان زود هنگام ارتودنسی میتواند نیاز به درمانهای پیچیده و طولانی مدت ارتودنسی در بزرگسالی را کاهش داده و یا برطرف سازد. در سن هفت سالگی تعدادی از دندانهای دائمی از لثه بیرون زده اند و رشد فک به اندازه ای رسیده است که بتوان مشکلات کنونی و آتی دندانها را پیش بینی نموده و برای درمان آنها اقدام کرد. اولین دندان آسیاب بزرگ دائمی و دندانهای جلویی دائمی معمولاً در سن هفت سالگی بیرون میزنند. بنابراین مشکلاتی مانند کراس بایت، فشردگی و به هم ریختگی دندانها در اثر کمبود فضا و همچنین جلو زدگی فک یا دندانها در این سن قابل تشخیص و درمان است. عادات دهانی نامناسب مانند مکیدن انگشت یا فشار دادن زبان به دندانهای جلویی نیز در این سن قابل اصلاح هستند.
از کجا بدانیم کودکمان به درمان ارتودنسی نیاز دارد؟
زمان بندی درمان ارتودنسی بسیار مهم است به همین علت بهتر است حتماً در هفت سالگی کودک را به ارتودنتیست نشان دهید. برخی علائم و نشانه های نیاز به درمان ارتودنسی زود هنگام به صورت زیر است:
- از دست دادن زود هنگام دندان شیری (در حالی که هنوز مدت زیادی تا بیرون زدن دندان دائمی باقی مانده است)
- دیر افتادن و یا نیفتادن دندان شیری در حالی که دندان دائمی در حال بیرون زدن است یا پیش از این بیرون زده است
- مشکلاتی در جویدن یا گاز گرفتن
- تنفس از راه دهان
- مکیدن انگشت
- مکیدن پستانک در سنین بالاتر
- کمبود فضا در فک و به فشردگی دندانها و کج شدن آنها
- صدا دادن فک هنگام باز و بسته شدن یا جا به جایی آنها
- گاز گرفتن زیاد گونه یا تماس دندانهای پایین با سقف دهان
- بیروون نزدن دندان دائمی یا نهفتگی آن
- تماس غیر طبیعی دندانهای بالا و پایین و یا عدم تماس آنها (اختلالات بایت)
- عدم تناسب دندانها و فکها با بقیه صورت
فواید درمان ارتودنسی در کودکی چیست؟
درمان ارتودنسی زود هنگام مزیتهای زیر را به دنبال دارد:
- قابلیت هدایت رشد فکها
- تنظیم پهنای قوس دندانی بالا و پایین
- هدایت دندانهای دائمی در حال بیرون زدن به جایگاه مطلوب
- جلوگیری از جلو زدن دندانهای جلو و قرار گیری آنها در معرض شکستگی و آسیب دیدگی
- قابلیت اصلاح عادات دهانی نامناسب مانند مکیدن انگشت
- اصلاح الگوی بلع فشار زبان (فشار دادن زبان به دندانهای جلویی در هنگام بلع یا صحبت کردن)
- بر طرف شدن مشکلات گفتاری و تکلمی
- بر طرف شدن نیاز به درمان ارتودنسی اصلاحی در آینده و یا تسهیل و کوتاه شدن آن
- بهبود شکل ساختاری چهره و اعتماد به نفس
- کاهش احتمال نهفتگی دندانهای دائمی در زیر لثه
- حفظ فضای لازم برای بیرون زدن دندانهای دائمی در شرایطی که برخی از دندانهای شیری افتاده اند و ممکن است جای آنها پر شود
رشد کودک چه تأثیری در درمان ارتودنسی دارد؟
درمان ارتودنسی در زمان رشد کودک بسیار ساده تر و آسانتر انجام میشود. برای مثال یکی از مشکلات شایع دندانی در کودکان، جلو بودن دندانهای جلویی بالایی است که علت آن ممکن است کوتاهتر بودن فک پایین در مقایسه با فک بالا و یا رشد بیشتر بیش از اندازه فک بالا در مقایسه با فک پایین باشد. از آنجایی که در این سن هنوز فکها در حال رشد هستند میتوان با کمک وسیله ارتودنسی رشد آنها را هدایت نموده و موقعیت آنها نسبت به یکدیگر را اصلاح نمود. به همین ترتیب بسیاری از مشکلات بایت و همچنین عادات دهانی نامناسب قابل اصلاح هستند. در حالی که بسیاری از این مشکلات به خصوص در صورتی که اسکلتی باشد پس از پایان رشد قابل اصلاح نبوده و باید با جراحی فک اصلاح گردند.
همچنین پهنای فک بالا و پایین و اندازهی قوس دندانی تنها در سن رشد قابل تغییر است و پس از ده سالگی برای دختران و دوازده سالگی برای پسران دیگر قابل درمان نیست.