در این نوشته می خوانید:
هیچ چیز آزار دهنده تر از این نیست که پس از چسباندن براکت ها به دندان ها، پس از مدتی ببینید یکی از آنها شل یا کنده شده است. چه چیز باعث این مشکل می شود و چگونه می توان آن را حل کرد؟ این مشکل معمولا به سه عامل اصلی بر می گردد: ساختار دندان، روش قرار دادن براکت ها روی دندان ها و رفتار غذایی بیمار.
شرایط دندان
به راحتی می توان بین مینای دندان طبیعی که به رنگ عاج فیل است و یک براکت جدید ارتودنسی، اتصالی قوی ایجاد کرد. گرچه چسب های ارتودنسی متنوعی در بازار وجود دارند، اکثر آنها به اندازه ی کافی محکم هستند تا بتوانند براکت را تحت شرایط طبیعی روی دندان معمولی نگه دارند. زمانی که یک براکت ارتودنسی به هر سطح دیگری غیر از مینای دندان طبیعی چسبانده می شود، میزان استحکام اتصال کاهش می یابد که احتمال کنده شدن براکت از روی دندان افزایش می یابد. از جمله سطوح غیر از مینای دندان طبیعی عبارتند از پرسلاین، کلسیفیه شدن بیش از حد مینای دندان (معمولا ظاهر سفید و گچ مانندی دارند)، کاهش کلسیم مینای دندان (معمولا لک های زرد یا قهوه ای قابل مشاهده هستند)، یا هر یک از دیگر ترمیم های دندان شامل کامپوزیت های همرنگ دندان یا پرشدگی های دندان از جنس نقره. در صورتی که قرار باشد براکت به هر یک از این سطوح چسبانده شود، میزان استحکام اتصال کاهش خواهد یافت.
یکی دیگر از علل شل شدن براکت ها که به خود دندان مربوط می شود مشکلات بایت است. اگر هنگامی که بیمار دندان های دو فک خود را روی یکدیگر قرار می دهد، یکی از دندان های فک مخالف به براکت برخورد کند، یا حتی اگر نوک کاسپ (برجستگی های روی دندان های مولر) در فک مخالف دقیقا روبروی براکت قرار گیرد، احتمال کنده شدن براکت حین جویدن غذا افزایش خواهد یافت. پس از قرار دادن براکت روی دندان ها در مطب، ارتودنتیست از بیمار می خواهد تا بایت خود را روی هم قرار دهد تا ببیند آیا هیچ برخوردی بین دندان ها و براکت ها صورت می گیرد. در این صورت، بین دندان ها کامپوزیت موقت قرار می دهد تا مانع برخورد دندان ها به براکت ها شوند.
تکنیک بالینی مورد استفاده توسط ارتودنتیست
تکنیک های مدرنی که برای اتصال براکت به دندان مورد استفاده قرار می گیرند مستلزم آن هستند که پیش از سیل کردن دندان ها، ارتودنتیست آنها را کاملا تمیز، ایزوله و خشک کرده باشد. گرچه نوعی سمنت (مانند گلاس آینومر) و مواد آماده سازی (مانند پرایمر سلف اچ) وجود دارند که آلودگی های آنها با آب و بزاق دهان بهتر پاک می شوند، اما هر دوی این تکنیک ها اتصالاتی بوجود می آورند که از نظر بالینی ضعیف تر از اچ کردن (متخلخل کردن سطح دندان برای ایجاد اتصال قوی تر) و سیل کردن معمولی هستند. دومین مرحله ی آماده سازی که می تواند استحکام اتصال را تحت تاثیر قرار دهد این است که ماده ی چسبنده به خوبی به درون پایه ی پشت براکت فشرده شده باشد. اگر سمنت به خوبی درون پایه ی پشت براکت فرو نرفته باشد، منجر به ضعیف شدن استحکام اتصال براکت و دندان خواهد شد. در آخر اینکه، بین زمانی که ارتودنتیست پیش از قرار دادن براکت روی دندان برای آماده سازی آن صرف می کند و استحکام اتصال رابطه ای مستقیم وجود دارد. هر چه تعداد دفعات بیشتری براکت روی دندان جابجا شود، سمان پشت آن نازک تر و ناهموارتر خواهد بود در نتیجه اتصال آن ضعیف تر می شود.
مراقبت های بیمار
بیمار سومین علت کنده شدن یا شل شدن براکت ارتودنسی است. تمام بیمارانی که تحت درمان با استفاده از بریس ها قرار می گیرند، دستورالعمل های لازم را دریافت می کنند. بخشی از این دستورالعمل ها عبارت است از مواد غذایی که بیمار با وجود بریس ها روی دندان ها مجاز به خوردن آنها هست یا نیست. تغییر عادات غذایی چالشی بزرگ است. بیمار باید از خوردن غذاهای سفت و چسبناک، از جمله یخ، خودداری کند. برخی بیماران فراموش می کنند که حتی برخی غذاهای سالم (مانند هویج خام) برای بریس ها خطرناک هستند و طی دوره ی درمان باید از خوردن آنها خودداری کنند. استفاده از محافظ دندان حین انجام فعالیت های ورزشی ضروری است، اما آنها نیز می توانند موجب شل شدن براکت ها شوند که باید به ارتودنتیست اطلاع داده شود. آخرین و یکی از مهم ترین توصیه ها این است که بیمار باید هر عادتی که شامل وارد کردن اشیاء خارجی (مانند مداد و خودکار و ناخن) به دهان باشد را ترک کند.
مهم است که بیمار بریس های خود را هر شب هنگام زدن مسواک بررسی نماید و مطمئن شود که هیچ یک از براکت ها در طول روز شل نشده باشند. گرچه در بسیاری از بیماران مشاهده شده است که براکت ها حین مسواک زدن کنده شده اند، اما ممکن است واقعیت این باشد که احتمالا در اثر عوامل مختلف از قبل شل شده است و حین مسواک زدن کنده شده است. در صورتی که متوجه شدید براکت جابجا می شود در حالی که دندان در جای خود ثابت است، احتمالا اتصال آنها از بین رفته است. هر زمان که متوجه شل بودن براکت خود شدید با ارتودنتیست خود تماس بگیرید و برای ترمیم فوری آن وقت بگیرید. در صورت تعلل، دندان جابجایی های نا خواسته ای خواهد داشت که ممکن است موجب افزایش زمان درمان ارتودنسی شود.