در این نوشته می خوانید:
استفاده از هدگیر برای برخی کودکان کابوس است. و البته همین طور هم هست- تصور کنید فرزند نوجوان شما در حالی وارد جمع شود که یک دستگاه روی سر اوست. اما چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که استفاده از هدگیر در کنار براکت های ارتودنسی، در مقایسه با بقیه زندگی کودک یک درمان کوتاه مدت است.
هدگیر ارتودنسی چیست؟
هدگیر ارتودنسی- که هدگیر بریس نیز نامیده می شود- دستگاهی است که روی سر قرار می گیرد. این وسیله یا با نوار به پشت سر متصل می شود، یا مانند یک کلاه (هد کپ) روی کل سر قرار می گیرد.
با هدگیر، ارتودنتیست می تواند ابزارهای متعدد دیگری (مانند قلاب های J، بندهای الاستیک، ریتینرها، و چیزهای دیگر) را نیز متصل کند. این ابزار هر چه باشد، با قلاب به براکت ها متصل می شود، و اجازه می دهند ارتودنتیست با تنظیم فشار روی هدگیر، رشد فک را کنترل کند.
اهداف استفاده از هدگیر ارتودنسی
مهمترین کاری که هدگیر انجام می دهد صاف کردن بایت ناصاف و مشکل دار است. مشکل می تواند در فک بالا یا پایین وجود داشته باشد، اما هر دو با استفاده از هدگیر اصلاح خواهند شد.
برخی از شایع ترین مشکلاتی که نیاز به هدگیر دارند عبارتند از:
- “دندان خرگوشی” یا اورجت: وضعیتی که در آن دندان های جلوی فک بالا، جلوتر و روی لب پایین قرار می گیرند.
- اوربایت: وضعیتی که در آن دندان های جلوی فک بالا خیلی برجسته تر از دندان های جلوی فک پایین قرار می گیرند.
- آندربایت: وضعیتی که در آن دندان های جلوی فک پایین جلوتر از دندان های جلوی فک بالا قرار می گیرند.
- کراس بایت. وضعیتی که در آن، دندان های دو فک بالا و پایین نسبت به یکدیگر در یک راستا قرار نمی گیرند.
هر زمانی که فک های بالا و پایین و دندان های آنها در یک راستا قرار نداشته باشند، این وضعیت مال اکلوژن نامیده می شود. و همه مشکلات بالا در این دسته قرار می گیرند. گاهی اوقات، بیمار ممکن است چند مشکل را به طور همزمان داشته باشد.
انواع هدگیر ارتودنسی
به طور کلی، هدگیرهای ارتودنسی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: هدگیر سرویکال (cervical)- پس سری، و های پول (high-pull)- بالای سری، و دیگری که ریورس پول فیس ماسک (reverse-pull facemask)- یا هدگیر معکوس، نامیده می شود.
هدگیر سرویکال و هدگیر های پول
نخستین نوع هدگیرها در واقع دو ابزاری هستند (هدگیر سرویکال و هدگیر های پول) که اغلب به طور همزمان استفاده می شوند. این نوع هدگیر برای اصلاح اورجت و اوربایت مورد استفاده قرار می گیرد و از چند جزء ساده تشکیل شده است:
- هد کپ: این قطعه با یک نوار نگه داشته می شود که پشت گردن (نوار هدگیر سرویکال یا پس سری)، و نوار دیگری که در بالای پشت سر (نوار هدگیر های پول) قرار می گیرد.
- قلاب های J یا فیس بو: قلاب های J، دو قطعه سیمی هستند که از هدگیر به سمت براکت ها می روند و توسط دو قلاب متصل می شوند. فیس بو قطعه ای است که از هدگیر به سمت دندان های مولر می رود.
- دیگر اجزاء: اجزاء دیگری نیز وجود دارند، مانند رابر بندها، فضا دهنده ها، فنرها، و کویل ها، که کمک می کنند فشار لازم حفظ شود تا به جابجایی دندان ها و فک به سمت عقب، به مرور زمان کمک کند.
فیس ماسک ریورس پول
فیس ماسک ریورس پول به منظور اصلاح مال اکلوژن کلاس 2، عقب کشیدن فک پایین رو به جلو، استفاده می شود تا به رشد آن همراستا با فک بالا کمک کند. این ابزار از سه جزء تشکیل شده است:
- فیس ماسک: این قطعه از یک پد تشکیل شده است که روی پیشانی قرار می گیرد، یک چانه بند و یک چارچوب فلزی که دو قطعه اول را به یکدیگر متصل می کند. کل ابزار با استفاده از نوارهای والکرو به دور پیشانی یا با استفاده از یک هد کپ در جای خود ثابت می ماند.
- یوک دهانی: چارچوب فیس ماسک دارای یک یوک دهانی افقی است، جایی که می توانید ابزارهای دیگر را به آن متصل کنید.
- ابزارهای دیگر: رابر بندها (باند کشی)، که بین یوک دهانی و براکت ها قرار می گیرند و به کشیدن فک بالا رو به جلو کمک می کند.
- وسیع کننده کام: در ابزارهای جدیدتر، گاهی اوقات یک وسیع کننده کام (palate expander) ضروری است. این قطعه به یوک دهانی متصل می شود.
هدگیر چه کار می کند؟
هدگیر اساساً برای افرادی استفاده می شود که در سن رشد هستند، مانند نوجوانان. در کودکان بین 13 و 18 سال، ارتودنتیست باید مشخص نماید آیا استخوان های بیمار هنوز در حال رشد هستند یا خیر. علاوه بر این، تفاوت عمومی بین پسران و دختران وجود دارد- معمولاً رشد دختران زودتر از رشد پسران متوقف می شود.
برای پی بردن به این موضوع، ارتودنتیست احتمالاً تصویر رادیوگرافی خواهد گرفت تا مهره های گردنی نزدیک به جمجمه را مشاهده کند، که نشان می دهد آیا بیمار هنوز در حال رشد است یا خیر. اگر رشد بیمار متوقف شده باشد، هدگیر مفید نخواهد بود، بنابراین اگر هدگیر نیاز است، بهتر است استفاده از آن را زودتر آغاز کنید.
مشکل شما هر چه که باشد و نیاز به استفاده از هدگیر داشته باشد، باید 12 تا 14 ساعت در روز از آن استفاده کنید. اکثر ارتودنتیست ها توصیه می کنند در طول شب از آن استفاده کنید، بنابراین، می توانید درست پس از صرف شام آن را بپوشید و وقتی بیدار شدید آن را درآورید. با این حال، اگر مورد شما خیلی حاد است، ممکن است نیاز داشته باشید آن را تا 22 ساعت نیز بپوشید.
کل فرایند درمان، بسته به مورد شما، معمولاً 1 تا 2 سال طول می کشد. در ابتدای درمان، احتمالاً یک دوره طول می کشد تا به ابزار خود عادت کنید. برای کمک به پیش رفتن آرام این روند، ارتودنتیست ممکن است توصیه کند زمان استفاده از ابزار را به تدریج افزایش دهید. به عنوان مثال، ممکن است هدگیر را روز اول یک ساعت و روز دوم دو ساعت استفاده کنید تا به 12 تا 14 ساعت در روز برسد. کاملاً واضح است که هدگیر باید قبل از صرف غذا خارج شود، اما حین نوشیدن نیاز به این کار نیست.