در این نوشته می خوانید:
مشخصه ویژه پریودنتیت (التهاب لثه) شدید، از دست رفتن سریع پیوند لثه و دندان، تخریب استخوان فک، و داشتن مشکل به صورت خانوادگی است. پریودنتیت شدید معمولاً در جوانان مشاهده می شود. این عموماً همان سنی است که مراقبت های ارتودنسی ارائه می شوند. هدف این مقاله ارائه دستورالعملی برای ارزیابی و نظارت روی وضعیت پریودنتال (لثه ها) قبل و در طول درمان ارتودنسی است.
پایبند بودن به این دستورالعمل ها، به عنوان یک اصل کلی برای معاینات پریودنتال قبل، در طول و بعد از درمان ارتودنسی، به شکل قابل توجهی می تواند از شدت آن بکاهد و وضعیت بیمار را بهبود دهد.
برای کمک هر چه سریع تر به بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی هستند و پریودنتیت شدید دارند، توصیه می شود معاینات پریودنتال قبل، در طول و پس از درمان ارتودنسی انجام شوند. علاوه بر این، قانون کلی که در این زمینه وجود دارد این است که برای وضعیت های متفاوت پریودنتال در طول درمان ارتودنسی، به اشکال مختلفی باید عمل نمود.
مشکل لثه قبل از درمان ارتودنسی
قبل از درمان، ارتودنتیست باید اطمینان حاصل نماید که بیمار می تواند به اندازه کافی بهداشت دهان و دندان ها را رعایت کند و کارهای لازم را انجام دهد. در بیمارانی که به اندازه کافی بهداشت دهان را رعایت نمی کنند، درمان فعال ارتودنسی باید به تعویق بیفتد تا زمانی که کنترل پلاک های دندانی به حد مطلوب و قابل قبول برسد. بیمار باید بداند که عدم رعایت بهداشت دهان منجر به متوقف شدن درمان ارتودنسی خواهد شد. به عنوان یک روند معمول، قبل از آغاز درمان ارتودنسی، باید ارزیابی ها و معاینات بالینی و رادیوگرافیک انجام شوند.
معاینات بالینی باید شامل پروب کردن کامل دهان با استفاده از پروب استاندارد پریودنتال، ارزیابی تحرک پذیری دندان ها، و بررسی تحلیل لثه باشد. ارزیابی های رادیوگرافیک باید رادیوگراف های بایت وینگ عمودی، برای مناطق دندان های مولر و پرمولر را همراه با رادیوگراف های پری آپیکال موازی دندان های پیش (فک بالا و پایین)، شامل شوند. در افرادی که پاکت های پریودنتال پاتولوژیک مشاهده می شود، یا در تصاویر رادیوگرافی تحلیل استخوان یافت می شود، بیمار باید برای مشاوره پریودنتال و درمان های پیشگیرانه و اصلاحی به متخصص جراحی و بیماری های لثه ارجاع داده شود.
بیماری لثه در طول درمان ارتودنسی
دادن دستورالعمل های بهداشت دهانی و انگیزه به بیمار، باید بعد از قرار گرفتن ابزارهای ارتودنسی روی دندان ها تکرار شوند. طی هر بار مراجعه به ارتودنتیست، مهم است ارتودنتیست مطمئن شود بیمار کارهای لازم را برای کنترل پلاک های دندانی انجام می دهد. معمولاً ابزارهای ارتودنسی تأثیر منفی روی بهداشت دهان و دندان ها دارند، بنابراین ارزیابی با دقت و مشخص نمودن ابزار مناسب برای انجام کارهای بهداشتی دهانی ضروری است.
عدم پایبند بودن به اصول بهداشت دهانی باعث می شود لازم باشد درمان ارتودنسی حداقل به طور موقت متوقف شود تا زمانی که بهبود چشمگیری در وضعیت بیمار مشاهده شود. جلسات معاینات پریودنتال، هر سه ماه یک مرتبه، برای طول درمان ارتودنسی توصیه می شوند. این معاینات را می توان در ویزیت های مجزایی انجام داد.
در طول درمان ارتودنسی، معاینات بالینی پریودنتال (شامل پروب کردن پریودنتال) باید هر 6 ماه یک مرتبه انجام شوند. در صورت پی بردن به وجود یک پاکت پریودنتال پاتولوژیک، لازم است ارزیابی های رادیوگرافیک انجام شوند و بیمار به پریودنتیست (متخصص بیماری های لثه) ارجاع داده شود. گاهی اوقات برای بهبود وضعیت پریودنتال باید به فکر برداشتن ابزارهای ارتودنسی بود.
پس از برطرف شدن نشانه های بیماری پریودنتال، می توان درمان ارتودنسی را دوباره از سر گرفت. با این حال، در برخی موارد که بیماری لثه شدید می شود، لازم است مراقبت های خاصی انجام شوند تا پس از بهبودی از بروز مجدد آن پیشگیری شود. در طول درمان ارتودنسی لازم است حداقل سالی یک مرتبه بررسی های رادیوگرافیک انجام شوند که شامل رادیوگراف های پری آپیکال عمودی از منطقه دندان های مولر و پرمولر، با رادیوگراف های پری آپیکال موازی دندان های پیشین است. این تصاویر می توانند برای شناسایی پوسیدگی های شدید و تحلیل ریشه در طول درمان ارتودنسی نیز استفاده شوند.
التهاب لثه پس از درمان ارتودنسی
جلساتی که برای پس از اتمام درمان ارتودنسی برنامه زیری می شوند باید به منظور شناسایی به موقع پریودنتیت نیز انجام شوند. باز هم توصیه می شود سالی یک مرتبه ارزیابی های بالینی سریع پریودنتال همراه با معاینات رادیوگرافیک بخشی از مراجعات پس از اتمام درمان ارتودنسی باشند. باید به خاطر داشته باشید که ریتینرهای ارتودنسی، هم متحرک ها و هم ثابت ها، از جمله ابزارهایی هستند که منجر به تجمع پلاک های دندانی می شوند به همین دلیل خطر بیماری التهاب لثه را به همراه دارند.
آیا با مشکل التهاب لثه میتوان درمان ارتودنسی انجام داد؟
اینکه شما با وجود بیمار لثه می توانید تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرید یا خیر به مرحله بیماری پریودنتال شما بستگی دارد. بیماری لثه می تواند روی انسجام لثه ها، دندان ها و استخوان فک تأثیر بگذارد. به این معنا که ممکن است منجر به تحلیل لثه و جابجایی های شدید دندان ها شود. در این موارد، براکت ها و دیگر اشکال ابزارهای ارتودنسی ممکن است گزینه های مناسبی برای شما نباشند. ارتودنتیست می تواند بهترین طرح درمان را برای بیمار مشخص نماید.