در این نوشته می خوانید:
ارتودنسی و تنفس چه ارتباطی با هم دارند؟ لازم است دندانپزشک ها نقش بزرگتری در کنترل رشد مجرای تنفسی و شکل گیری کرانیوفاسیال داشته باشند،دندانپزشک ها می توانند نقش بیشتری در کنترل رشد و شکل گیری کرانیوفاسال در کودکان در حال رشد داشته باشند. در حال حاضر، دندانپزشک ها بیشتر از قبل در کنترل و مراقبت مجرای تنفسی بیماران در تمام سنین و اختلالات تنفسی مرتبط با خواب دخیل هستند، که بسیار شایع هستند و اغلب با مشکلات عروقی مانند فشار خون شریانی، بیماری عروق کرونر قلب، و سکته.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
منشا مشکلات تنفسی در کودکان و بزرگسالان
تحقیقات موجود حاکی از این هستند که انسداد مجرای تنفسی تنفس را مختل می کنند. اختلال در تنفس می تواند موجب بد شکلی کرانیوفاسیال، مال اکلوژن، و بد شکلی فک شود. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهند که شکل ناهنجار کرانیوفاسیال می تواند منجر به انسداد مجرای تنفسی، اختلال در تنفس، اختلال در تنفس از راه بینی، تنفس دهانی مزمن، آپنه خواب، اختلالات خواب، و احساس ناخوشی در تمام طول عمر شود.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
شکل کرانیوفاسیال می تواند عملکرد کرانیوفاسیال را دنبال کند، و عملکرد کرانیوفاسیال می تواند شکل کرانیوفاسیال را دنبال کند. بنابراین، هم شکل و هم عملکرد کرانیوفاسیال باید در کنار یکدیگر کنترل شوند، بویژه در طول سنین پایین رشد.
تشخیص دندانی زود هنگام و آغاز درمان اختلال عملکرد و بد شکلی کرانیوفاسیال از بدو تولد ضروری هستند. در حال حاضر تحقیقات نشان می دهند درمان ارتودنسی زود هنگام و درمان ارتوپدی روی مجرای تنفسی و تنفس تأثیر می گذارند. درمان های ارتودنسی و ارتوپدی که تأثیر مثبت روی مجرای تنفسی و تنفس دارند قطعاً می توانند منجر به داشتن زندگی سالم تر و طولانی تر شوند.
مجرای تنفسی، تنفس و مال اکلوژن
مجرای تنفسی، نحوه تنفس، مال اکلوژن در طول رشد با یکدیگر ارتباط تناتنگ دارند به گونه ای که شکل می تواند عملکرد را دنبال کند و عملکرد می تواند شکل را دنبال نماید. از آنجا که شکل می تواند عملکرد را دنبال نماید، و عملکرد می تواند شکل را دنبال نماید، هر دو باید به صورت پیشگیرانه، و تا جای ممکن، هر چه سریعتر دنبال شوند.
کاملاً مشخص است که اختلال عملکرد مجرای تنفسی انسان و تنفس می توانند موجب بروز مال اکلوژن و بد شکلی اسکلتی شوند. طولانی شدن تنفس دهانی در کودکان اغلب می تواند منجر به بد شکلی دندانی و اسکلتی شود. برخی از این تغییرات منفی عبارتند از رشد و بالا آمدن بیش از حد دندان های مولر، چرخش ساعت گرد مندیبل، افزایش ارتفاع عمودی صورت، رتروگناتیا (عقب رفتگی فک) و اپن بایت. اغلب زبان در وضعیت پایینی قرار می گیرد و باعث کاهش گسترش لترال (جانبی) و رشد قدامی (جلوی) ماگزیلا می شود.
بر عکس، بد شکلی کرانیوفاسیال و/ یا مال اکلوژن می توانند تأثیر منفی روی مجرای تنفس و عملکرد تنفس داشته باشند.در صورتی که در بود تولد کام (سقف دهان) مقدار اندکی باریک و ارتفاع آن بیشتر باشد، می تواند در شیر خوردن از سینه مادر و حتی شیشه شیر اختلال ایجاد نماید، به گونه ای که عادات بلعیدن غیر عادی زبان، و تنفس دهانی آغاز می شوند.
مجرای تنفسی عادی و تنفس عادی
مجرای تنفسی که به صورت عادی و طبیعی و به خوبی رشد کرده باشد تنفس عادی از راه بینی، با دهان بسته را ممکن می سازد. تنفس از راه بینی مهم است، زیرا کاملاً مشخص شده است که برای سلامت حیاتی است. تحقیقات حاکی از این هستند که برای بدن، هوایی که از راه بینی تنفس می شود با هوایی که از راه دهان تنفس می شود کاملاً متفاوت است.
مزایای تنفس از راه بینی از ساعات اولیه پس از تولد آغاز می شوند، زمانی که گاز نیتریک اکسید بینی برای نخستین بار قابل مشخص شدن است. نیتریک اکسید نوعی گاز قدرتمند و یکی از عناصر کلیدی سلامت انسان است. نیتریک اکسید در سینوس های بینی تولید می شود، به داخل مجرای بینی ترشح می شود، و از طریق بینی استنشاق می شود. کاملاً مشخص شده است که این گاز مانع رشد باکتریایی می شود.
در داخل شش ها، نیتریک اکسید قابلیت جذب اکسیژن را افزایش می دهد. نیتریک اکسید یکی از مواد قوی گشاد کننده عروق و انتقال دهنده به مغز است. بعلاوه، نیتریک اکسید موجب بالا رفتن حرکت اکسیژن در داخل بدن می شود و برای همه ارگان های بدن حیاتی است. مجرای تنفسی خوب و تنفس عادی از راه بینی مهم هستند زیرا انسداد مجرای تنفسی از راه بینی تأثیرات چشمگیری روی کل بدن دارد و حتی می تواند علائم و مشکلات بیمار را مشخص نماید.
انسداد مجرای تنفسی
انسداد مجرای تنفسی می تواند منجر به بروز اختلالات تنفسی و بد شکلی کرانیوفاسیال و مال اکلوژن شود. انسداد مجرای تنفسی فوقانی می تواند در کودکان اندک و جزئی باشد، اما می تواند پیامدهای طولانی مدتی داشته باشد از جمله عدم رشد، مشکلات رفتاری، تأخیر در رشد، اختلالات خواب، و اتساع ناگهانی قلب.
انسداد مجرای تنفسی می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله ناهنجاری های مادرزادی، افزایش حجم غدد لنفاوی بینی و گلو، افزایش حجم بافت لوزه ها، عقب رفتگی فک بالا، عقب رفتگی فک پایین. چاقی باعث افزایش میزان انسداد موجود مجرای تنفسی می شود، زیرا موجب بزرگتر شدن زبان، زبان کوچک، و بافت های حلق می شود.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
بویژه، گرفتگی بینی، یکی از عوامل بد کلیدی است و منجر به رشد غیر عادی صورت، فک، و دندان ها می شود. انسداد بینی به اختلالات متعدد در سلامت، در کل طول زندگی ربط دارد، از جمله فشار خون بالا، سکته مغزی، بیماری های قلبی، و حتی مرگ زود رس.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
هر گونه انسداد مجرای تنفسی می تواند به طور مزمن روی زندگی تأثیر بگذارد و حتی زندگی را به خطر بیندازد. اما انسداد مجرای تنفسی بینی اصلی ترین علت تنفس دهانی اجباری مزمن است، که می تواند بسیار خطرناک باشد. خوشبختانه، برخی درمان های دندانی خاص می توانند موجب بالا رفتن تنفس از راه بینی شوند و تنفس دهانی را کاهش دهند.
تنفس دهانی مزمن
تنفس دهانی اجباری مزمن، ناشی از نقص تنفس از راه بینی، می تواند موجب پیشرفت تدریجی رشد غیر عادی کرانیوفاسیال و مال اکلوژن در سنین خیلی پایین شود. تنفس دهانی مزمن، با ایجاد اختلال در فشارهای ناشی از زبان، و ماهیچه های گونه ها و لب ها، در رشد درست قوس دندانی بالا و پایین اختلال ایجاد می کند.
تنفس دهانی مزمن منجر به عقب و پایین رفتن مندیبل (فک پایین) می شود، الگوی رشد صورت به شکل عمودی و دراز و الگوهای رشد غیر عادی چند گانه در صورت، فک ها، و دندان ها که با یکدیگر ارتباط تنگاتنگ دارند.
ویژگی های تنفس دهانی مزمن و سندروم انسداد مجرای تنفسی عبارتند از تنفس دهانی، افزایش حجم بافت های لوزه ها، و/ یا نسوج لنفاوی بینی و گلو، اپن بایت، کراس بایت، و افزایش شدید ارتفاع جلوی صورت، قرار گیری نامناسب لب ها، ظاهر بزرگ دندان ها و لثه های قدامی ماگزیلا، باریک شدن سوراخ های بینی، واکنش هاس آلرژیک، پلیت (سقف کام) “V” شکل، و گودی و کبودی زیر چشم ها.
تحقیقات حاکی از این هستند که ارتباط مستقیمی بین گرفتگی بینی و افزایش اورجت، اپن بایت، فشردگی و نامرتبی ماگزیلا، مال اکلوژن کلاس 2، و کراس بایت خلفی وجود دارد.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
تنفس دهانی مزمن، عدم تنفس صحیح از راه بینی، منجر به اختلال رشد واحدهای naso-ethmoid-maxillary (بینی- استخوان غربالی بینی- ماگزیلا) و کل مجموعه کرانیوفاسیال می شود. تحقیقات نشان می دهند تنفس دهانی مزمن در کودکانی که ناهنجاری های ارتودنتیک دارند چهار برابر شایع تر است. آزمایشات تنفس از راه دهان روی انسان ها نشان می دهد که انسداد مجرای تنفسی بینی منجر به باز ماندن دهان، وضعیت قرارگیری پایین مندیبل و ظاهر صورت و اکلوژن دندانی متفاوت با گروه کنترل می شود. شناسایی و پیشگیری از مشکلات بینی در کودکان و درمان آنها، گام های مهمی هستند که برای حصول اطمینان از ثبات صحیح ارتودنتیک و رشد کرانیوفاسیال ضروری هستند.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
ویژگی های تنفس دهانی مزمن و سندروم انسداد مجرای تنفسی عبارتند از تنفس دهانی، افزایش حجم بافت های لوزه ها، و/ یا نسوج لنفاوی بینی و گلو، اپن بایت، کراس بایت، و افزایش شدید ارتفاع جلوی صورت، قرار گیری نامناسب لب ها، ظاهر بزرگ دندان ها و لثه های قدامی ماگزیلا، باریک شدن سوراخ های بینی، واکنش هاس آلرژیک، پلیت (سقف کام) “V” شکل، و گودی و کبودی زیر چشم ها.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
تحقیقات حاکی از این هستند که ارتباط مستقیمی بین گرفتگی بینی و افزایش اورجت، اپن بایت، فشردگی و نامرتبی ماگزیلا، مال اکلوژن کلاس 2، و کراس بایت خلفی وجود دارد.
تنفس دهانی مزمن، عدم تنفس صحیح از راه بینی، منجر به اختلال رشد واحدهای naso-ethmoid-maxillary (بینی- استخوان غربالی بینی- ماگزیلا) و کل مجموعه کرانیوفاسیال می شود. تحقیقات نشان می دهند تنفس دهانی مزمن در کودکانی که ناهنجاری های ارتودنتیک دارند چهار برابر شایع تر است. آزمایشات تنفس از راه دهان روی انسان ها نشان می دهد که انسداد مجرای تنفسی بینی منجر به باز ماندن دهان، وضعیت قرارگیری پایین مندیبل و ظاهر صورت و اکلوژن دندانی متفاوت با گروه کنترل می شود. شناسایی و پیشگیری از مشکلات بینی در کودکان و درمان آنها، گام های مهمی هستند که برای حصول اطمینان از ثبات صحیح ارتودنتیک و رشد کرانیوفاسیال ضروری هستند.
رشد کرانیوفاسیال
80 تا 90 درصد از رشد کرانیوفاسیال تا سن 12 سالگی تکمیل می شود، بنابراین، اکثر شکل گیری ها یا بد شکلی ها در این سنین اتفاق می افتند. متأسفانه، سن 12 سالگی هنوز سن میانگینی است که در سراسر دنیا درمان های ارتودنتیک و ارتوپدیک برای اکثر کودکان آغاز می شوند. این باید تغییر کند.
هنگام تولد ماگزیلا و مندیبل 50% رشد کرده اند و تا 12 سالگی 90% رشد خود را تکمیل می کنند. بنابراین، حدود 80% از رشد کرانیوفاسیال پس از تولد، بین تولد تا 12 سالگی اتفاق می افتد. پس از سن 12 سالگی تنها مقدار اندکی از رشد کرانیوفاسیال باقی می ماند. واضح است شاهد انجام درمان های زود هنگام، از بدو تولد تا 12 سالگی باشیم، زمانی که اکثر پتانسیل رشد پس از تولد اتفاق می افتد، و می تواند تأثیر بهتری روی رشد کرانیوفاسیال داشته باشد تا پس از 12 سالگی.
برای تأثیر بهتر روی رشد کرانیوفاسیال، اختلافات باید قبل از سن 12 سالگی شناسایی و درمان شوند. لازم است توجه بیشتری به آزمایشات و بررسی های کرانیوفاسیال معمول، شناسایی و درمان در بدو تولد شود.
شناسایی زود هنگام
دندانپزشک ها در بررسی کودکان برای علائم و نشانه های قابل تشخیص تنفس دهانی، مال اکلوژن، ناهنجاری های کرانیوفاسیال و شرایط مرتبط با آن، مانند سندروم آپنه انسدادی خواب، جایگاه منحصر بفردی دارند. شناسایی زود هنگام انسداد مجرای تنفسی، تنفس اجباری از راه دهان، و مال اکلوژن، با شناسایی علل بنیادی آنها، برای پیشگیری از وخیم تر شدن ناهنجاری های رشد دهان و صورت ضروری هستند. اکنون همه می دانند که تشخیص زود هنگام می تواند منجر به درمان ارتوپدی زود هنگام و به موقع شود، که می تواند مؤثرتر واقع شود، ساده تر انجام شود، و کمتر از مراقبت های انجام شده در سنین بالاتر محدود کننده باشند.
تشخیص مال اکلوژن های دندانی و دفورمیتی های اسکلتی همراه با تنفس دهانی مستلزم بررسی های ارتودنتیک جامع و مداوم هستند. بررسی ها و تشخیص های زود هنگام که به طور منظم انجام می شوند باید از بدو تولد یا کمی پس از آن آغاز شوند همه نوزادان باید برای بدشکلی های کرانیوفاسیالی بررسی شوند که می توانند شکل و عملکرد مجرای تنفسی را تحت تأثیر قرار دهند. باید مادران ترغیب شوند نوزاد آنها از سینه مادر تغذیه کند زیرا اجازه می دهد تنفس از راه بینی به خوبی صورت گیرد و تنفس اجباری از راه دهان کاهش یابد.
عکس این موضوع برای نوزادانی که از شیشه شیر تغذیه می کنند صدق می کند. بنابراین، نوزادانی که صرفاً از شیشه شیر تغذیه می کنند باید بیشتر آزمایش شوند تا کوچکترین تأثیرات تنفس دهانی، تانگ تراست و بد شکلی قوس پالاتال شناسایی شوند.در سنین 2 و 3 سالگی، علائم جزئی دندانی و انسداد بینی و تنفس دهانی می توانند مشاهده شوند. برخی از شفاف ترین علائم و نشانه ها عبارتند از اپن بایت، کراس بایت خلفی، و اورجت شدید.
از سن 3 تا 12 سالگی، انسداد اولیه مجرای تنفسی و دفورمیتی های کرانیوفاسیال نیز اغلب افزایش می یابند، به گونه ای که زمان با سهولت و گزینه های درمان ارتباط معکوس دارد. برای شناسایی بهتر تنفس دهانی ناشی از اشکال ساختاری دندانی- اسکلتی، تجزیه و تحلیل های سفالومتریک باید برای بررسی و ارزیابی ساختار صورت انجام شوند، زمانی که فرد مشکوک به تنفس دهانی اجباری است.
مجرای تنفسی، تنفس و ارتودنسی
درمان زود هنگام
درمان زود هنگام برای کاهش انسداد مجرای تنفسی، تنفس دهانی اجباری، بد شکلی کرانیوفاسیال، و مال اکلوژن برای عادی سازی رشد ضروری است. درمان زود هنگام باعث می شود نرخ موفقیت ارتودنسی و ارتوپدی اصلاحی بالا برود. دندانپزشک ها و ارتودنتیست ها درمان های منحصر بفردی ارائه می دهند که می تواند انسداد مجرای تنفسی و دفورمیتی کرانیوفاسیال را کاهش دهد.
ابزارهای ارتودنتیک دندانی نشان داده اند که موجب بهبود ابعاد ساجیتال مجرای تنفسی فوقانی در کودکان می شوند. وسیع سازی دندانی سریع ماگزیلا می تواند روشی ساده و محافظه کارانه برای درمان نقص تنفس از راه بینی در بیماران 4 تا 30 ساله باشد، اما بیماران کم سن تر زودتر به نتیجه می رسند. وسیع کردن قوس دندانی بالا روشی مؤثر برای افزایش عرض قوس دندانی باریک بالا است.
