امروزه براکتها از جمله ابزارهای درمان ارتودنسی میباشند که استفاده از آنها در حل مشکلات دندانی، محدودیت سنی ندارد و بزرگسالان نیز میتوانند از آنها استفاده نمایند.
براکتها تنها برای کودکان، نوجوانان و جوانان نیستند. بزرگسالان، از جمله افراد سالخورده، نیز میتوانند از آنها استفاده نمایند.
چنین تصور میشود که استفاده از براکتها به سن خاصی محدود شده است، اما واقعیت این است که هیچ کس آنقدر پیر نیست که نتواند از براکتها استفاده کند. تنها تفاوتی که وجود دارد این است که افراد جوانتر لثه و دندانهای سالمتری دارند، به این معنا که با مسواک زدن یا کشیدن نخ دندان خونریزی کمتری خواهند داشت، دندانهای آنها محکمتر است و پوسیدگی فعال ندارند.
بریسها با این هدف استفاده میشوند که دندانها و فک فرد را در موقعیتی هماهنگ با فک مخالف و متناسب با کل چهره قرار دهد. این ابزارها میتوانند ظاهر و عملکرد دندانها را بهبود بخشند زیرا پاکسازی دندانهای ناصاف دشوار است و متعاقبا مشکلات بسیاری در پی خواهند داشت.
دلایل استفاده از براکتها در بزرگسالان
درمان فشردگی و نامرتبی دندانها: این مشکل زمانی بوجود میآید که دندانها روی یکدیگر همپوشانی دارند و در یک ردیف قرار ندارند، یا زمانی که پس از یک دوره درمان ارتودنسی مجددا دندانها به جای اصلی خود بازمیگردند.
به منظور جایگزینی دندان از دست رفته و اصلاح بایت و کاهش فاصلهی دندانها: با از دست رفتن دندان در افراد بزرگسال، دندانهای مجاور یا دندانهای روبرو در فک مخالف به تدریج حرکت خواهند کرد و بایت را در معرض خطر قرار خواهد داد.
به منظور کاهش فاصلهی بین دندانها: فاصلهی بین دندانها در بزرگسالان زمانی رخ میدهد که در نتیجهی بیماری شدید لثهها یا کشیدن دندان در گذشته، دندانها به تدریج از یکدیگر فاصله میگیرند. بریسها در بزرگسالان مورد استفاده قرار میگیرند تا دندانها را حرکت داده و فواصل بین آنها را ببندند.
قبل و بعد از جراحی فک: بیمارانی که تحت جراحی فک قرار میگیرند (جراحی ارتوگناتیک-orthognathic ) ممکن است قبل و بعد از جراحیها به بریس نیاز داشته باشند. این نوع جراحیها به منظور اصلاح ناهنجاریهای دندانی و فک، از قبیل لبخند لثهای، یا جلوآمدگی فک پایین، انجام میشوند.
به منظور درمان آپنهی خواب انسدادی (OSA): بزرگسالان مبتلا به آپنهی خواب انسدادی ممکن است به بریس نیاز داشته باشند تا فکها در محل خود قرار گیرند و حین خواب مسیر تنفسی آنها مسدود نشود.
گاهی اوقات نیاز است پیش از جا انداختن براکتها، دندانها کشیده شوند. با این حال، در افراد جوانتر در حد امکان از کشیدن دندانها اجتناب میشود تا شکل صورت حفظ شود. معمولا دو ماه طول میکشد تا فرد به براکتهاعادت کند. در چند هفتهی نخست، رژیم غذایی نرم ضروری خواهد بود.
به طور میانگین، افراد بزرگسال بایستی به مدت سه سال از براکتها استفاده نمایند. این مدت حدود 6 ماه تا یک سال بیشتر از نوجوانان است، زیرا استخوانهای آنها متراکمتر است و مدت زمان بیشتری طول میکشد تا دندانها در پاسخ به درمان حرکت کنند. در افرادی که قبلا به بیماری لثه مبتلا بودهاند، ارتودنتیست محکمی بریس را به گونهای تنظیم میکند که از آسیب بیشتر به دندانها و لثهها جلوگیری کند.
بایستی بیمار بهداشت دهان و دندان را به خوبی حفظ نماید، تمامی دستورالعملهای ارتودنتیست را رعایت نماید، و برای حصول نتایج بهتر به طور منظم به ارتودنتیست مراجعه نماید.
زمانی که در نهایت براکتهاخارج میشوند، بیمار بایستی از ریتینر استفاده نماید. ریتینرها ابزارهای سفارشی هستند که دندان را در محل جدید خود قرار میدهند. به بیماران پیشنهاد میشود، اگر قصد دارند دندانهایی صاف داشته باشند، تا زمانی که برایشان ممکن است از ریتینر استفاده کنند زیرا دندانها در طول عمر فرد حرکت میکنند.